قصیده صم اتراب

یــا الماشی سفـر لاحواز،وصیه أرجوک وصیناک وصینـاک إذا تـمـشـی خـل بــالـک عـلـه الــوصـاک وصیه و للیـوصی حگـوگ،ما تـدری أبفعل دنیاک؟ صـم تــراب وصـیتک، مـــن تــرجـــع تجیب اویـاک صــم تـراب مـن احواز کحلـه العـیـنـی و أتــرجـاک لو شفت الوطن گـله، عـاشگ مبتلی وعشگاک گـله أنـمــوت ألـف مــوته،مـن نسـمع یمـر طرواک گـله و نعـمیـنه أعـلیک و مــن یـوم الــذی عـفـناک نسینه ارو احنه أتـولی، بـس هیهـات ابـد ننساک فدوه أتـروح إلک روحی،فــدوه الکل شعـر رمـشـاک شعره ،بس تساوی الکون،الکون و هم بعد یفداک یــا ریحـة مـسچ یـا هـیـل،مـاشـاب الــذی شماک نبچی والــدمع مــن دم یــا عـونـه الــذی شـافـاک یــا عـونــه الیحضنک حیل و یمـوت أبوسط حضناک خــاف أنـمـوت بـــالغـــربــة،مـوتـة ذل بعـــد عیناک