قصیده دیرت الفقره

بدیرة الفقره سوالف بایته بحلگ الرصیف.. بدیرة الفقره جرح شایل قصاید.. جرح لابسله قمیص من النزیف.. دیرة الفقره انعدم بیها الربیع.. وکلشی اصبح لونه اصفر.. حتی سالوفت عشگنه اثیابها اتبدل خریف... ما لگینه الکحل لعیون القصیده.. الهسه رمده ومایفارگها الرفیف.. آه یا دیرة فقرنا اشگد نحن لعجودچ الملیانه شوگ.. آه من عثرات شارعنه الدفنه ابطینه کل الذکریاة... آه من حوبة ملح خبزات اُمنا.. چنه من انبوگ چلمه انخاف نحلف بالرغیف.. آه من ذیچ اللیالی السامرتنه وساهرتنه.. چنه نلبد بلعجود ونشرد بگاع الطفوله.. ، چنه اکبر من عمرنه.. اهوای اکبر.. بینه لون من الرجوله.. آه یا اُمنا الخجوله.. اُمنا یاشیخة نساء الکبریاء.. اُمنا ماعدها ریاء.. شمعه ضوّاها الصبر دین وحیاء... من یمر طاری الضحک بشافنه اتشوف السوالف تنکسر مثل الشجر.. واُمنا فوگ اخدوها ایسیل النهر... .چانت اتغطی المصایب و الجروح.. ای یبستان الطفوله اشگد تفوح.. بحایط الأفکار ذکری وما تروح. باقیه اتسولف جرح ینزف حنین.. باقیه اتسولف عشگ ذیچ السنین.. آه من ذیچ السنین. آه من ذیچ السنین... ومرّت الأیام رمشه..اشگد سریع العمر عده.. رد یعمری.. رد یعمری احلامی مزروعه ابحضن ذیچ المخده. رد علی ساعه واخذ منی صفنتی.. خنجر الصفنه ذبح طفلة ضحکتی.. مر على اتراب الشفایف غیمه سوده.. اعیونی ترفه وحیل ذبّلها السهر.. انا محتاجک مطر... انا محتاجک گبل لا انتهی ابدرب السفر.. سید حسن الشریفی